Dlaczego z wiekiem zdolność widzenia ulega pogorszeniu?

Jeżeli nie cierpimy na żadne wady refrakcji, przez wiele lat swojego życia możemy cieszyć się sokolim wzrokiem. Niestety wraz z upływem lat obserwujemy pogorszenie ostrości widzenia, co na ogół wymaga zastosowania odpowiednich metod korekcji. Nie jest to jednak nic nadzwyczajnego, ponieważ naturalną konsekwencją starzenia się organizmu jest także utrata ostrości widzenia. Przeczytaj nasz artykuł, a dowiesz się, dlaczego z wiekiem zdolność widzenia ulega pogorszeniu. 

Zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem 

Istnieje kilka przyczyn pogarszania się wzroku z miarę upływu lat. Jedną z nich jest zwyrodnienie plamki żółtej. Jest to znajdujący się w centrum siatkówki obszar, który zawiera najwyższe stężenie światłoczułych komórek. Te z kolei odpowiadają za ostre, szczegółowe widzenie centralne. W wyniku naturalnych procesów degeneracyjnych, jakie na przestrzeni lat zachodzą w organizmie człowieka, wiele osób po 60. roku życia zaczyna cierpieć na problemy ze wzrokiem, które są właśnie wynikiem zwyrodnienia plamki żółtej. Początkowo może ono powodować lekko nieostre widzenie centralne, zarówno z bliska, jak i z daleka. Centrum widzenia może być także zamazane lub zasłonięte, a obszar ten powiększa się wraz z postępem choroby. Z czasem strefa „martwego widzenia” rozwija się, pojawiają się problemy w rozpoznawaniu kolorów i drobnych szczegółów. W przypadku dostrzeżenia niepokojących objawów, należy się jak najszybciej zgłosić do okulisty, ponieważ wczesne leczenie zwyrodnień plamki to możliwość szybkiej reakcji i zastosowania odpowiedniego postępowania leczniczego.

Przeczytaj również: Na czym polega leczenie zwyrodnienia plamki żółtej?

Zaćma

Przyczyn tej dolegliwości może być wiele, choć najpowszechniejsza jest utrata przezierności związana z wiekiem, nazywana zaćmą starczą. Po starczowzroczności jest to druga najczęstsza przyczyna związana z pogarszaniem się wzroku u starszych pacjentów.

Soczewka w oku człowieka charakteryzuje się obustronną wypukłością, dzięki czemu możliwe jest wyostrzanie się wzroku na obiekcie. Jej najważniejszym budulcem jest krystalina, czyli białko przepuszczające promienie światła. Powstaje ono już w życiu płodowym, a w późniejszym okresie nie ulega regeneracji. Zdrowa soczewka oka jest praktycznie przezroczysta, dzięki czemu możemy widzieć wyraźnie. Niestety w wyniku różnorodnych czynników tworzące soczewkę białko staje się coraz mniej przepuszczalne i ulega zmętnieniu. Pojawia się wtedy schorzenia nazywane zaćmą, kataraktą lub utratą przezierności siatkówki. W wyniku zmętnienia soczewki oka pacjent zgłasza problemy z prawidłowym widzeniem, a nawet może całkowicie utracić tę zdolność.

Starczowzroczność

Drugą przyczyną pogarszania się wzroku wraz z wiekiem jest tzw. starczowzroczność, która wiąże się z osłabieniem akomodacji. O to, czym jest akomodacja, zapytaliśmy lekarza okulistę z Centrum okulistyki dla dzieci i dorosłych Optomed.  

Jedną z najważniejszych struktur oka jest soczewka, skupiająca światło na siatkówce. Znajdujące się wokół niej mięśnie wpływają na to, że zmienia ona kształt. Kiedy podczas skurczu przybiera kształt kulisty, pozwala lepiej widzieć z bliska, natomiast w czasie rozkurczu spłaszcza się, dzięki czemu umożliwia widzenie obiektów oddalonych, co nazywane jest akomodacją, wyjaśnia nasz rozmówca.

Wraz z wiekiem soczewka oka twardnieje i staje się mniej sprężysta. Efektem tego jest powolna utrata zdolności do zmiany jej kształtu. Proces zmian jest naturalnym zjawiskiem fizjologicznym związanym ze starzeniem się organizmu ludzkiego i najczęściej zaczyna się już po ukończeniu 40. roku życia. Z czasem postępuje, aby około 60. roku życia oko całkowicie utraciło zdolność do akomodacji. Mówimy wtedy o starczowzroczności nazywanej także prezbiopią.